آموزش آنلاین موسیقی | آموزش پیانو مقدماتی (متد اختصاصی)

مجموعه‌ی آموزش پیانو مقدماتی، مجموعه‌ای کم‌نظیر با استفاده از بهترین متدهای تدریس و همچنین بالاترین استانداردهای فیلم‌سازی تولید شده است و برای تمامی افرادی که قصد یادگیری پیانو، آهنگسازی یا مفاهیم تئوری موسیقی را دارند بسیار مفید است.

داستان به دنیا آمدن پیانو

سازها را می توان براساس نحوه تولید صدا به سه دسته تقسیم کرد. این دسته ها سازهای زهی (سیمی)، سازهای بادی و سازهای کوبه ای هستند. تبار پیانو را میتوان از سازهای مختلفی مثل کلاویکورد، هارپسیکورد و دولسیمر ردیابی کرد. اما اگر حتی پیش از آن را ردیابی کنیم، می توان فهمید که پیانو از نوادگان مونوکورد (ساز تک سیم) است. به عبارت دیگر، پیانو را می توان براساس اصل و نسب خود به عنوان یک ساز زهی طبقه بندی کرد.

مکانیزم پیانو همانند دولسیمر است

اگرچه به دلیل اینکه صدای پیانو از لرزش سیم ها تولید میشود، می توان آن را به عنوان یک ساز زهی طبقه بندی کرد، اما می توان آن را به عنوان سازکوبه ای نیز طبقه بندی کرد زیرا یک چکش به آن سیم ها ضربه می زند. از این جهت پیانو مانند دولسیمر است.

دولسیمر سازی است که در خاورمیانه سرچشمه گرفته و در قرن یازدهم در اروپا رواج یافته است. این ساز از یک جعبه ی توخالی که صدا در آن طنین می اندازد تشکیل شده است که بالای آن سیم هایی کشیده شده اند. تقریباً مانند پیانو، از چکش کوچکی برای ضربه زدن به سیم ها استفاده می شود (این ساز شبیه به سنتور است)، به همین دلیل است که دولسیمر جد مستقیم پیانو در نظر گرفته می شود.

کلاویکورد، قدمی بزرگ به سمت پیانو

پیانو جزئی از خانواده ی کیبورد نیز محسوب میشود. تاریخچه سازهای دارای کیبورد بسیار قدمت دارد و از ارگ سرچشمه گرفته است، که با عبور هوا از طریق لوله ها باعث تولید صدا می شود. صنعتگران ساز ارگ را بهبود بخشیدند و پیشرفت کردند تا سازی را به وجود آوردند که یک قدم به پیانو نزدیکتر بود، کلاویکورد.

کلاویکورد برای اولین بار در قرن 14ام ظاهر شد و در عصر رنسانس محبوبیت پیدا کرد. با فشار دادن یک کلید، میله برنجی بنام مماس فرستاده می شود تا به سیم ضربه وارد کند و باعث ایجاد لرزش هایی شود که صدایی در طیف 4 تا 5 اکتاو ایجاد میکنند.

ظاهر پیانو شبیه به هارپسی کورد است

هارپسی کورد حدودا در سال 1500 میلادی در ایتالیا ساخته شد و بعداً در فرانسه، آلمان، فلاندر و انگلیس نیز رواج یافت. هنگامی که یک کلید فشرده می شود، یک قطعه متصل به یک نوار چوبی بلند به نام جک، سیم را به صدا درمی آورد.

این سیستم رشته ها و بستر چوبی، و ساختار کلی این ساز شبیه به ساختاری است که می توان در یک پیانو یافت.

کریستوفوری، ابداع کننده ی اولین پیانو

پیانو توسط بارتولومئو کریستووری (1655-1731) از ایتالیا اختراع شد. کریستوفوری از عدم کنترلی که موسیقیدانان بر حجم صدای هارپسیکورد داشتند ناراضی بود. در هارپسیکورد فارغ از شدت ی ضربه ی وارد شده به کلاویه، شدت صدای تولید شده همواره یکسان بود.  وی اعتبار خود را بخاطر جایگزینی مکانیزم plucking با یک چکش و ابداع پیانوی جدید یافته است. به این ترتیب نوازنده میتوانست با شدت ضربه ی وارد کرده بر کلاویه، شدت و حجم صدای خروجی را کنترل کند. این ساز در ابتدا "clavicembalo col piano e forte" نامگذاری شد (به معنای واقعی کلمه، نوعی هارپسیکورد که می تواند هم صداهای نرم و هم صداهای بلند را ایجاد کند). سپس این نام به نام رایج "پیانو" کوتاه شد.

پیانو ، که به اشکال مختلفی ساخته شده بود، در اواسط قرن 18ام بسیار رواج یافت. سازندگان پیانوی آلمانی با ترجیح یک ساز سبک تر و ارزان تر و با لمس نرم تر، "پیانو مربعی" را کامل کردند. هنگامی که ولفگانگ آمادئوس موتسارت و موزیو کلمنتی شروع به نوشتن برای پیانو کردند ، سبک و سیاق مشخصه پیانیستی در نوازندگی و آهنگسازی توسعه یافت. از آن زمان به بعد، پیانو به رسانه مورد علاقه در موسیقی سالنی، موسیقی مجلسی، کنسرت و همراهی با خواننده تبدیل شد.

تقریباً در سال 1860، پیانوی عمودی عملاً جایگزین پیانو مربعی برای مصارف خانگی شد. پیانوهای عمودی اولیه همانند هارپسیکورد های عمودی با سیم هایی که از سطح صفحه کلید بالا می روند ساخته شدند. در نتیجه بسیار بلند بودند، و بسیاری از آنها به شکل های خیلی ظریفی ساخته شده بودند. اما با پایین آوردن سیم ها به سطح، جان اسحاق هاوکینز قسمت عمودی را کوتاهتر و مناسب تر برای اتاق های کوچک کرد.

مقداری تغییرات نیز در سده های 19 و 20 رخ داد. کشش سیم،که در سال 1862، 16 تن تعیین شده بود، در سازهای مدرن به 30 تن افزایش یافت. نتیجه ی این تغییر یک رنج داینامیک، sostenuto (توانایی حفظ یک تن) و طیف تنال ناشناخته برای فردریک شوپن ، لودویگ ون بتهوون و حتی فرانتز لیست بود. پیشرفت چشمگیری که در قرن بیستم (آغاز دهه 1930) رخ داد، ظهور پیانوی الکترونیکی یا برقی بود که به روشهای الکتروآکوستیک یا دیجیتالی، تن (tone) تولید میکند و از طریق تقویت کننده و بلندگو آن را به گوش شنونده میرساند.

از پیانوهای دست‌ساز تا تولید انبوه

نخستین پیانوها به صورت تکی و یک به یک توسط صنعتگران ساخته می شدند. اگرچه موسیقی پیانو عمدتاً محدود به اشراف بود، اما پس از انقلاب فرانسه در سال 1789، مورد توجه عموم مردم قرار گرفت و تقاضا برای این ساز افزایش یافت. این موضوع منجر به صنعتی شدن سریع تولید پیانو شد. علاوه بر این، موسیقی ای که قبلاً فقط در دربار و مجالس اشرافی از آن لذت می بردند، اکنون در سالن های کنسرت اجرا می شد که در آن زمان برای جای دادن 1000 تا 2000 نفر ساخته شده بودند. این موضوع به نوبه خود منجر به تقاضا برای پیانوهایی با حجم صدای بلندتر و ماندگاری بیشتر شد. سیم ها تحت کشش بیشتری قرار می گرفتند و به همین دلیل از یک قاب آهنی محکم برای حمایت از آنها استفاده شد. عصری فرا رسیده بود که دیگر سازهای پیانو به طور کامل با دست قابل ساخت نبود.

تکرار سریع نت ممکن میشود!

در قرن نوزدهم ، صنعت پیانو پیشرفت های چشمگیری ایجاد کرد و با افزایش تقاضا، به طور فزاینده ای به سمت تولید انبوه روی آورد. علاوه بر این، با تکامل و توسعه تکنیک های نواختن پیانو، تقاضاهایی مربوط به بهبود صفحه کلید پیانو رشد پیدا کرد. هنگامی که پیانیست ها با زدن قطعاتی مانند تریل ها یا آرپژهای سریع و یا با تکرار سریع قطعات شروع به رقابت کردند، نیاز به وجود صفحه کلیدهای حساس تر احساس شد. در پاسخ، یک مکانیزم جدید انقلابی که امکان تکرار سریع قطعات را فراهم میکرد، در سال 1821 توسط پیر ارارد در فرانسه اختراع شد.

در عصر شوپن و لیست ، پیانو دارای 82 کلید بود!

تا اواخر قرن 18ام، محدوده استاندارد صفحه کلید پیانو پنج اکتاو (61 کلید) بود. با این حال، در سالهای پس از 1800 ، این استاندارد به تدریج گسترش یافت. و در عصر شوپن (1810-1849) و لیست (1811-1811)، به 82 کلید رسیده بود.

شوپن در سن 20 سالگی از ورشو به پاریس نقل مکان کرد و برای 19 سال آینده تا پایان عمر، پیانوهای مورد علاقه وی پیانوهای ساخت Ignace Pleyel بودند.

لیست از پیانوهای سازنده هایی چون کارل بچشتاین و لودویگ بسندورفر استفاده می کرد. او اولین آهنگسازی بود که از صفحه کلید گسترش یافته و حجم صدای افزایش یافته، استفاده ی زیادی کرد.

بیشتر بخوانید : آموزش پیانو مقدماتی (متد اختصاصی)